Bir insanın kaderi, hayatı boyunca farklı yönlerden geçebilir ve kırılabilir. Bazen bir insan dünyamızı değiştirebilir, bazen nereden geldiğini bile bilmediğimiz bir müzik bizi yeniden hayata bağlayabilir…
Bir çello sesini takip edeceğiniz ve insan ruhunun derinliklerinde dolaşacağınız bu hikayede kendi iç sesinizi daha net duymaya başlayacaksınız.
Allah insanları derin bir uykuya daldırmıştı. Ben ise Tanrı’nın kısa uykusunda uzun uzun duş aldım.
Notaları yalnızlığıma iliştirilmiş bir müziğin bağrında ne zamandır yaşıyordum? Müziğe karışmak ve içinde kaybolmak için ıssız evimin çürüyen parke zeminlerinde uzanıyordum.
Yaraların iyileştirici gücü
Kederin okunaksız sözcüklerini gözden geçirerek, kendimi notların üzerine koyarak ve kanımı yakma eğiliminde olan yankının dar sokaklarında yürüyerek saatler harcadım.
Beni kendine çeken, ruhumun her sesine bir zamk gibi yapışan, düş ile gerçek arasında bir yapay elmas gibi tellerde dolaşan parmakları hissedebiliyordum.
Kederli aynaların gölgesinde ağır saatlerin trajedisini anlatan bu dokunuşlar, günden güne içimi kemiren çaresiz yaraların şifacısı oldular.
Sayfa: 120
kitaptan
“İnsan bir başkasının kaderine alet değil miydi? Kaderini belirleyen bir unsur değilse nedir? İnsanları bu keder deltasına Allah sürmedi mi, hep birbirinin yolunu gösteren noktalar oldular. ?”
